RINDERT JANSEN
AARDAPPELTELER EN VADER

“Ik ben geboren op Wieringen, mijn ouders hadden daar een melkveebedrijf. Ons bedrijf in Slootdorp, destijds nog een gemengd bedrijf, was van mijn schoonouders. Toen mijn vrouw en ik deze boerderij in 1989 overnamen, ben ik met de pootaardappelteelt begonnen. De grond hier is heel geschikt voor de teelt van aardappelen. De aardappelteelt was voor mij nieuw; de kennis moest ik extern opdoen. Gelukkig had ik een zwager bij de landbouwvoorlichting, hij heeft me veel geleerd.”

“Ik ben destijds bij ZAP gekomen, omdat dit handelshuis het dichtst bij ons bedrijf zat. Zo simpel was dat. We hebben een goede tijd gehad bij ZAP, al waren er natuurlijk ook zeker mindere jaren, zoals in de jaren ‘90. Gelukkig hadden we  destijds nog de Stopa (een garantieregeling voor de prijsvorming van pootaardappelen in Nederland, red.). Na de afschaffing hiervan in 1997 kregen we weer wat betere jaren.”

“Ik had al snel gezien dat mijn zoon minder met koeien heeft dan ik. Toen hij richting afstuderen ging, hebben we besloten de koeien weg te doen. In 2004 hebben we de koeien verkocht. Het was voor mij nog best emotioneel om de koeien van het bedrijf te zien weggaan. Maar ik stond er volledig achter.”

“We hebben vorig jaar geïnvesteerd in een sorteerinstallatie. Hierdoor zijn we qua capaciteit drie keer zo groot geworden. Het is niet allemaal brandnieuw, maar we kunnen nu een hoop werk verzetten.”

“Sinds dit voorjaar zit ik niet meer in de maatschap, ik ben officieel schuldenvrij. Maar ik ben nog alle dagen hier, alleen op de zaterdagen wordt het wat minder. Ik ben eigenlijk meer de klusjesman, maar heb daar evengoed nog mijn handen aan vol. Ik ben niet zo handig met computers, dat is meer iets voor Dirk. (Onder-)handelen kan hij ook heel goed. Het overgeven van de leiding aan hem is heel makkelijk geweest. Ik zie ook dat het goed gaat. En als het niet goed gaat, is het voor hem een goede leerschool.”

“We hebben de overname van het bedrijf door Dirk goed doordacht gedaan. We hebben alles ook uitvoerig besproken met de boekhouder. Het was voor mij heel belangrijk om het bedrijf op een goede manier over te doen aan mijn zoon, waarbij mijn dochter niet tekort wordt gedaan. En dat is gelukt.” 

DIRK JANSEN
AARDAPPELTELERS EN ZOON

“Ik ben niet zo’n koeienman; of je er nu 10 melkt of 100, je moet elke dag melken. Akkerbouw is meer mijn ding. Mijn vader had dat goed door en besloot het bedrijf te veranderen. Toen hij de knoop eenmaal had doorgehakt, heeft hij de koeien ook best snel weggedaan. Ik was toen nog maar 18.”

“We telen de aardappelen voor eigen rekening, maar er is een hechte samenwerking met collega Westwijk. Dit begon in 2007 met gezamenlijk aardappelen poten, maar is in de loop der jaren verder uitgegroeid. Ook hebben we gezamenlijk geïnvesteerd in een Flikweert bij het sorteren, waar we beiden van profiteren. Wij hebben hier een sorteerinstallatie staan waarop onze aardappelen op maat worden gesorteerd en in kisten gedraaid, vervolgens worden ze bij Westwijk gelezen en eventueel opgezakt. Tot twee jaar geleden gebeurde het opzakken grotendeels bij ZAP, nu doen we dat bij Westwijk.”

“We zijn geen mensen die alles nagelnieuw willen hebben, qua mechanisatie. Liever wat ruimer in de machines en wat ouder, dan elke dag drie keer een werktuig omkoppelen. We hebben er bijvoorbeeld wel eens over nagedacht om gezamenlijk met Westwijk een zelfrijdende veldspuit te kopen, maar dat hebben
we uiteindelijk niet gedaan. Nu hebben we twee getrokken spuiten, die samen meer doen dan één zelfrijder. En dat is fijn: in drukke tijden moet je flexibel kunnen zijn. Nu rijden we als er veel gespoten moet worden allebei met een spuit een kant op. Maar ook tijdens droogte, zoals afgelopen voorjaar toen
er tijdens het aardappelen poten ook drie haspels draaiden in de uien, is het hebben van veel trekkers en machines wel praktisch.”

“Mijn vader is nog heel veel op het bedrijf en dat vind ik fijn. We doen nog veel samen, overleggen ook veel samen. En we vullen elkaar goed aan; we zien allebei wel wat. Mijn vader gaf en geeft mij nog steeds goede adviezen.”

“Schurft is hier een uitdaging. En daar hebben de handelshuizen hét antwoord nog niet op. We zoeken een fritesras met een 7 of 8 voor schurft. We hebben wel enkele rassen gehad die het op deze gronden goed deden, maar die commercieel niet goed genoeg mee konden en daarom in de markt zijn gesneuveld.” 

“De grootste uitdaging voor de komende jaren wordt het vinden van nieuwe medewerkers op het bedrijf. Westwijk en wij telen samen circa 100 hectare pootaardappelen. Daarnaast circa 45 ha uien en ook de uienverwerking is een belangrijke tak binnen het bedrijf. Hier is de opvolging net achter de rug en bij Westwijk komt die stap langzaam dichterbij. De oudere generatie verdient
het om langzaam de verantwoording te kunnen overdoen. Maar we zijn allemaal wel in elkaar verweven.”